W 1929 roku Żydowskie Towarzystwo Opieki nad Chorymi (hebr. Chevra Bikur Cholim) przebudowało jeden z domów na synagogę przy dzisiejszej ulicy Kláštorskiej. Jest to prosty budynek zwrócony wschodnią fasadą do ulicy, którego cechą charakterystyczną jest para dzielonych okien w stylu gotyckim i hebrajska nazwa stowarzyszenia. W prawej części budynku znajduje się długi korytarz, przez który wchodzi się do wszystkich pomieszczeń: sali modlitewnej, czytelni, galerii dla kobiet na pierwszym piętrze, korytarza prowadzącego na dziedziniec, gdzie znajdują się pozostałości szałasu sukotowego. Najbardziej reprezentacyjną przestrzenią jest sala modlitewna. Ławki zwrócone są w kierunku wschodniej ściany. Pomiędzy dwoma gotyckimi oknami umieszczona jest szafa ołtarzowa na Torę. Ograniczona przestrzeń pierwotnego obiektu znalazła odbicie w układzie galerii. Na ścianie południowej znajdują się freski imitujące nieistniejące skrzydło galerii. Całe wnętrze zdobią dekoracyjne malowidła. Synagoga przetrwała II wojnę światową bez uszkodzeń dzięki bohaterstwu Anny Koperniech, zarządczyni nieżydowskiego pochodzenia, która zdołała uchronić obiekt przed atakami okolicznych mieszkańców, gwardzistów czy żołnierzy niemieckich. Maximilián Špíra, ostatni członek bardejowskiej gminy żydowskiej, z oddaniem opiekował się synagogą w okresie komunizmu i po jego upadku. Dzięki temu jest to jedna z najlepiej zachowanych synagog na Słowacji, a zarazem imponujący pomnik żydowskiej przeszłości miasta.