Cerkiew została zbudowana w 1752 roku. W czasie II wojny światowej, podczas operacji dukielsko-preszowskiej i bitwy czołgowej w Dolinie Śmierci, w październiku i listopadzie 1944 roku, cerkiew została uszkodzona. Mieszkańcy wsi wystarali się o jej remont w 1945 roku. Od 1968 roku cerkiew ma status narodowego zabytku kultury.
Wieża wyrastająca z budowli zwieńczona makówką z bębnem i kutym metalowym krzyżem. Łamane dachy namiotowe nad prezbiterium i nawą zwieńczone są stożkowymi wieżyczkami krytymi gontem, z kutymi krzyżami. Budowla ma konstrukcję zrębową i podobnie jak inne drewniane cerkwie ściany zewnętrzne są oszalowane pionowo deskami, które zostały odnowione w 2001 roku. Przed portalem wejściowym znajduje się niewielki przedsionek, którego dach również jest kryty gontem.
Wewnątrz zachowały się pozostałości malowideł ściennych. Czterorzędowy drewniany barokowy ikonostas z carskimi wrotami pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. Część ikon w ikonostasie pochodzi z wcześniejszego okresu. Ikonostas i ołtarz zostały odrestaurowane w latach 1969–1970. Ponowną restaurację przeprowadzono w 2005 roku. Na ołtarzu są tzw. miniaturowe antyczne kolumny i małe tabernakulum z ikoną Matki Boskiej.
Dzwonnica z trzema dzwonami pochodzącymi z drugiej połowy XX wieku, została zbudowana w XIX wieku i znajduje się w miejscu wcześniejszej, XVIII-wiecznej dzwonnicy. Na północny zachód od cerkwi znajduje się masywna drewniana dzwonnica na podwyższonym kamiennym fundamencie, która ma status narodowego zabytku kultury. Ma ona konstrukcję słupową. Na jej szczycie osadzono prosty trójramienny krzyż. W dzwonnicy znajdują się trzy dzwony z 1971, 1948 i 1970 roku.
Zdroj: www.drevenchramy.sk
Fotky: Henryk Bielamowicz