Delegaci górnowęgierskich protestantów zadecydowali o założeniu preszowskiego kolegium ewangelickiego, będącego przeciwwagą dla jezuickiego uniwersytetu w Trnawie, podczas posiedzenia, które odbyło się w Koszycach 18 listopada 1665 roku. Budowę wsparli finansowo nie tylko protestanccy magnaci z Górnych Węgier, ziemianie czy wolne miasto królewskie, ale także król szwedzki, panowie Siedmiogrodu i niektórzy książęta niemieccy. Od początku wykładało w nim wielu wybitnych profesorów z całych Węgier i zagranicy. Dzięki osobistościom, które kolegium przyciągało i nowoczesnym metodom nauczania, uczelnia osiągnęła taki poziom, że rozważano jej przekształcenie w uniwersytet ewangelicki. Ważnym dla historii samego kolegium okazał się rok 1815, kiedy zaczęto wykładać tu prawo. W pierwszej połowie XIX wieku kolegium było już jedną z najważniejszych uczelni w całych Węgrzech. Wśród jego studentów możemy znaleźć wiele ważnych osobistości, takich jak przywódca powstania antyhabsburskiego Imre Tököli, słynny angielski malarz barokowy Jakub Bogdani, politycy i wybitni działacze kulturalni, tacy jak Michal Miloslav Hodža, Jonáš Záborský, Pavol Orságh Hviezdoslav, Lajos Kossuth, Jan Jessenius, Arisztid Dessewffy (generał rewolucji 1848–1849), František Aurel Pulský (polityk i archeolog) i wielu innych. Najpiękniejszym pomieszczeniem kolegium jest aula Dvorana, w której zgromadzono zabytkowy księgozbiór liczący ponad 40 tysięcy wolumenów. W 1908 roku w północno-zachodnim narożniku wzniesiono pomnik ofiar krwawego procesu Caraffy z 1687 roku i umieszczono tablicę pamiątkową z nazwiskami straconych. Podczas wizyty Jana Pawła II w Preszowie, 2 lipca 1995 roku, papież złożył pod pomnikiem hołd pamięci preszowskich męczenników. Po rewitalizacji, wiosną 1998 roku, budynek zaczął służyć ewangelickiemu urzędowi biskupiemu.
