Ważnym zabytkiem miasta z kulturowo-historycznego punktu widzenia są jego cmentarze, które świadczą o liczbie mieszkańców, a także ich statusie materialnym, społecznym, zróżnicowaniu etnicznym czy wyznaniowym na przestrzeni wieków. Są także skupiskiem zabytków architektury i dzieł rzeźbiarskich mających formę nagrobków, grobowców i krypt. Cmentarz komunalny pierwotnie stanowił kilka odrębnych części, które później połączono. Największy był cmentarz rzymskokatolicki z kaplicą, przytułkiem dla ubogich i kostnicą. Na południe od niego znajdował się cmentarz ewangelicki z domem starców. Oddzielną część zajmował nowy neologiczny cmentarz żydowski z kaplicą pogrzebową, założony w 1876 roku. Bliskość dużego garnizonu wojskowego i tragiczne wydarzenia XIX i XX wieku wymagały założenia cmentarza wojskowego. Na wschód od cmentarza ewangelickiego założono tzw. cmentarz komunalny dla mieszkańców, którzy z różnych powodów nie mogli lub nie chcieli być pochowani na żadnym z cmentarzy wyznaniowych. Poszczególne części z czasem rozrosły się na tyle, że obecnie tworzą jedną całość.
